Aankomst en slot in Vlissingen

Zoals gebruikelijk is de camping in rust als ik mijn tentje uitkruip om me te gaan wassen. De lucht ziet er grijs uit, maar volgens de voorspelling blijft het droog. De gebruikelijke rituelen nemen ruim een half uur in beslag en voor zevenen zit ik aan het ontbijt aan een heuse picknicktafel. Stokbrood met abrikozenjam en twee koppen koffie. Kwart over zeven fiets ik van de camping af en honderd meter van de camping tref ik al het eerste bordje van de Noordelijke Noordzeeroute: LF 1b. Via Westende Bad, Middelkerke Bad en Mariakerke Bad beland ik in Oostende. Kleine stukjes van de route geven zicht op zee en bij Oostende voert de route landinwaarts door een druk onaantrekkelijk havengebied met industrie en veel verkeer. Daarna voert de route wat vaker langs zee. De Belgische kust kent direct aan zee erg veel hoogbouw met een boulevard ervoor. De boulevards doen gedateerd aan, maar de beelden die  langs de hele kust op die boulevards staan fleuren het geheel weer een beetje op.

Bij een strandtent in Knokke drink ik tegen tien uur koffie met een tosti erbij en daarna ga ik weer door. Ik ga ervan uit dat ik voorbij een stuk naar het zuiden moet omdat de route landinwaarts via Sluis gaat. Het Zwin is een groot natuurgebied dat zover ik weet niet toegankelijk is. Tot mijn verbazing voeren er wel fietspaden doorheen en dat maakt de route aantrekkelijker, tot het moment dat een bordje LF 1b naar links wijst en ik op een groot hek stuit. Ze zijn ook in België de route aantrekkelijk aan het maken, maar dat gebeurt achter dat hek. Even verderop probeer ik of ik via een omweg weer op de route kan komen, maar via een voetpad beland ik wel achter het hek, maar het fietspad dat in aanleg is, is niet te befietsen. Terug dus en omrijden. Tot mijn frustratie moet ik noodgedwongen een paar km. route LF 1a volgen en dat is de tegengestelde route. Ik rijd dus naar het westen en is duidelijk merkbaar ook. Ik rijd voor mijn gevoel al de hele ochtend op een elektrische fiets. Het fietsen kost geen enkele moeite, maar naar het westen is dat toch opeens heel anders. Er zit echter niets anders op dan te wachten tot ik linksaf kan om naar het zuiden af te buigen om zo alsnog om het Zwin heen te fietsen. Ik rijd een stuk langs een drukke snelweg naar het zuiden en na een km. of acht kan ik opnieuw naar links: dat moet de weg naar Sluis zijn. En dat klopt. Tegen half twaalf rijd ik Sluis binnen tegelijk met een hele langzame file. Het is er vreselijk druk. Op de fietsersbordjes, jawel  overal zie ik opeens weer de vertrouwde rood-witte fietsersbordjes, staat Breskens aangegeven. Nog 18 kilometer.

Honderd meter verderop staat Breskens opnieuw aangegeven, maar nu in groene letters:  22 km. Die route moet ik hebben, want die gaat langs zee. Angèle moet dan nog maar heel even wachten in Vlissingen. Jawel, ik heb met Angèle afgesproken dat ze me ophaalt in Vlissingen. Omdat ik het thuisfront beloofd heb, dat ik niet weer van die idiote afstanden in één dag ga rijden en omdat ik weet dat ik dat toch weer ga doen als ik eenmaal bijna thuis ben, en omdat ik de route van Vlissingen naar huis al zo vaak gefietst heb onder alle mogelijke weersomstandigheden, heb ik besloten dat mijn fietstocht eindigt in Vlissingen. In Breskens stap ik op de veerpont om in Vlissingen mijn fiets op de auto te zetten en naar huis te rijden met Angèle.

Maar eerst drinken we koffie en ik eet een heerlijk lekkerbekje. Dan de fiets op de auto en om vier uur zijn we thuis. Ik kijk terug op een hele mooie fietstocht met leuke ontmoetingen en prachtig weer. En al de mensen die zich hebben afgevraagd waarom ik niet wat minder fiets op een dag en wat vaker een stadje bezoek, kan ik alleen maar antwoorde: omdat ik fietsen zo leuk vind en omdat ik meer houd van landschappen met vergezichten dan van drukke steden. Ik heb ervan genoten en ik prijs me gelukkig dat mijn gezondheid het toelaat om een hele dag te genieten op de fiets.

Jullie allemaal hartelijk bedankt voor jullie reacties op mijn blog. Ook daaraan en aan het schrijven van mijn blog heb ik veel plezier beleefd. Wie weet volgend jaar een nieuwe reis. Voor nu even genoeg gefietst op mijn Jan Janssen die het geweldig heeft gedaan. Maar vanavond fiets ik met mijn vrienden een rondje op mijn nieuwe rode Ridley racefiets.