Weer op bekend terrein

Als ik om zes uur uit mijn tentje kruip is het boven verwachting droog. Er zit zelfs blauw in de lucht. Om mijn fietsbroek aan te trekken moet ik kiezen tussen een hele natte fietsbroek en een beetje natte fietsbroek en ik kies voor het laatste. De vuilniszak met natte kleren neemt een steeds grotere plek in in mijn tas en als ik mijn tas op mijn fiets haak, weet ik dat dit de laatste dag is. Ik weet nog niet hoe ik het ga doen, maar vanavond ben ik thuis.

Het grote verschil met mijn fietstocht naar Compostella is dat ik vorig jaar van bekend terrein naar het onbekende fietste. Het hoogtepunt zat toen aan het eind van de reis. Met mijn fietstocht van Alpbach naar huis fiets ik van onbekend naar bekend terrein. Het spannendste zat dit jaar aan het begin: de doorsteek van Oostenrijk naar Duitsland door de bergen. Vandaag van Eupen naar huis is eigenlijk allemaal wel bekend. In de Ardennen en in Limburg, ik heb er allemaal wel gefietst om maar te zwijgen van het gebied tussen Den Bosch en 't Gooi. Mooi en na al die bergen ook heerlijk om weer even vlak te fietsen, om te genieten van het rivierenlandschap met de weidse uitzichten, maar niet spannend.

Gisteren heb ik op de kaart gekeken, d.w.z. dat stukje van mijn route dat op de kaart van Duitsland staat. Ik schat de reis naar huis om 250 km. Dat is te veel om op één dag te fietsen. Hoewel, die 180 km. gisteren gingen erg goed en dat terrein was aanmerkelijk zwaarder. Hier in Nederland kun je achter elkaar in hetzelfde ritme door peddelen. Maar, 250 km. dat is met bepakking toch ongeveer 12,5 uur fietsen en dan moet je stevig doorfietsen zonder rust te nemen. En ik weet dat op zijn tijd uitgebreid rust nemen zich terugverdient. Het lijkt dus een onmogelijke opgave, maar ik heb mijn OV-kortingkaart bij me. Ik kan met fiets en al de trein in, zeker op zaterdag. Kortom, ik weet het nog niet.

Als ik gepakt ben, benut ik het terras van een stacaravan die momenteel geen b ewoners lijkt te hebben om te ontbijten. Ik zet een keteltje water op, maar als ik koffie zoek, blijkt die niet meer voorhanden in mijn stuurtas. Wel een cup a soup. Omdat ik geen zin heb mijn tassen weer open te maken om koffie te pakken, ontbijt ik maar met soep. Dat geeft me de mogelijkheid om om al soppend toch een paar boterrhammen weg te werken en ik weet dat eten hoogst noodzakelijk is. Tegen half acht rijdt ik van de camping af. Ik ga noord-west, maar dat blijkt achteraf niet een  goede keuze. Als ik na een half uur op een wat grotere weg kom, is mijn enige optie om richting Aken te rijden en dat is terug naar Eupen. Het zij zo. Via Kelmis rijd ik bij Vaals Nederland binnen en dat vergt een paar forse klimmen. In Nederland houd ik uit mijn hoofd richting Heerlen aan, maar ik krijg steeds meer behoefte aan een wegenkaart van Nederland. Mijn topografie van Limburg is niet dusdanig dat ik precies weet waar al die plaatsen t.o.v. elkaar liggen: ligt Kerkrade nu ten noorden of ten zuiden van Heerlen? Landgraaf wordt aangegeven, maar is dat handig om te volgen vanuit Heerlen? Bij de eerste bemenste benzinepomp koop ik een wegenkaart en een kop koffie. Ik wissel mijn kaart op mijn stuurtas en dan zie ik dat ik via Brunssum en Susteren naar Maaseik kan om dan weer een stukje door België naar Weert te fietsen. Ik ben de grens nog niet over of het rommelige karakter van België valt me direct weer op. Als ik hier een paleis van een huis kon krijgen, met de verplichting er te gaan wonen, dan zou ik het niet hoeven hebben. Maaseik blijkt een aardig marktpleintje te hebben met terrasjes, waar ik koffie drink en een hartige pannenkoek eet. Er komt heel even een flauw zonnetje door. Het is 12.00 uur en ik heb er 80 km. opzitten, Ik bel Angèle om te zeggen waar ik zit.

Tegen enen stap ik weer op de fiets, via Stamproy naar Weert. Van Weert via Maarheeze naar Heeze, maar fietsborden blijken hier te ontbreken. Ik houd noord-west aan, maar via een fietsroute kom ik in het bos waar ik de weg draait van noord naar oost naar zuid zonder dat ik af kan slaan. Er zit niets anders op. Daarna kom ik in een bewoonder gedeelte van Brabant met veel kleine dorpen met een gezellige kern op rij: Heeze, Geldrop, Nuenen, Son en Breughel. Op deze manier kan ik oostelijk langs Eindhoven fietsen om dan richting Den Bosch te gaan. Van Son en Breughel wil ik naar Sint Oedenrode, maar ik rijd te westelijk en kom vlak bij Best uit. Ik zie een bordje Oisterwijk en ik bedenk dat ik daar mijn nichtje Saskia woont. Misschien niet zo'n gek idee om te bellen of ik daar kan slapen. In mijn contactadressen zie ik echter dat ze niet in Oisterwijk, maar in Oosterhout woont. Dat schiet niet op. Als ik op de kaart kijk, zie ik dat ik dan maar via Boxtel doorfiets om westelijk langs Den Bosch te gaan. We zien wel hoe ver we komen.De benen voelen nog goed.

In Best koop ik bij Albert Heijn twee pakken vruchtendrank om mijn bidons te vullen en ik stap weer op de fiets. Er valt af en toe een bui, maar echt koud is het niet. Het is plezierig fietsweer en de route via Boxtel, Vught, Den Bosch is duidelijk. Het gaat lekker. Bij Hedel, even voorbij Den Bosch stop ik bij een chauffeurscafé om wat te eten. Ik bestel een colaatje, een kippensoep en een bord bami met saté. Ik zit achter het glas op een overdekt terras en er komt zowaar weer even een zonnetje door. Als ik Angèle bel vraagt ze wat ik doe. Ze kan me komen halen. Ik zeg haar dat het voorlopig nog prima gaat. "Maar je kunt toch niet 's nachts doorfietsen?" Ik zeg haar dat dat ook niet mijn  bedoeling is. Maar het laatste stukje is bekend terrein, waar ik niet hoef te zoeken. Het is geen punt om dat stukje in het donker te fietsen. Ik zie wel. Als ik op mijn fietscomputer kijk, zie ik dat ik 180 km. gefietst heb. Op de kaart zie ik dat ik nog ongeveer 80 km. te gaan heb. Dat is nog vier uur fietsen. Niet onmogelijk, tenzij mijn benen het opgeven. Goedgemutst stap ik tegen zevenen weer op de fiets.

Het is zowaar even een mooie avond aan het worden. Ik kom allerlei mensen tegen die een avondfietstochtje maken net als ik. Er staat wel een stevige zuid-westenwind, maar ik rijd vooral noord-west. Het is dus vooral zijwind. Bij Zaltbommel ga ik de Martinus Nijhoffbrug over richting Culemborg en dan begint het fors te regenen. Buien en droog weer wisselen elkaar af. Bij Schalkwijk neem ik het pontje naar Houten, zodat ik niet door Utrecht hoef. Van Houten kan ik dan via Bunnik en de Uithof naar De Bilt en dan ben ik thuis. Op het pontje bel ik Angèle om haar gerust te stellen. Bij de Uithof is het nog heel even zoeken, maar dan zit ik op de weg naar De Bilt.

Bij Nijhoff bel ik Angèle dat ik met een half uurtje thuis ben. Er vallen nog een paar forse buien, maar dat kan de pret niet bederven. De Wakkerendijk in Eemnes heb ik honderden keren gefietst, maar ziet er in het donker toch anders uit. Gelukkig heb ik een goede voorlamp. Om tien over half elf zet ik mijn fiets in het halletje, waar ik mijn natte zooi maar direct uittrek. Er sdtaat 262 km. op mijn fietscomputer. Angèle heeft de houtkachel aan en het is thuis heerlijk warm. Ik drink een kop koffie en dan onder de douche om bij de kachel samen nog een glas wijn te drinken.

Ik ben vanuit Alpbach weer thuis.